დედაო ღვთისა, შემწე მარიამ,
მუხლმოდრეკილი ჩოქვით მოვედი,
ღვთისმშობლის ცრემლით გაჟღენთილ ქვეყნის
დაუტირელი შვილი მოვედი.
დედის ცრემლები როცა მომაკლდა,
თვით უფლის დედამ მატირა თავზე,
როცა მომაკლდა მე დედის სითბო,
თვით უფლის ნებით გავმთბარვარ მზეზე.
მე როცა მშიერს მომწყურებია,
თვითონ უფალი დამხმარებია,
და წყალის ნაცვლად მე ჩვილ იესოს
და ღვთისმშობელის რძე შემისვია,
როცა სიკვდილის წამმა ჩამოკრა,
სამოთხის კარი თვითონ გაიღო,
და ჩემი სულის ცად შებრძანება,
მთავარანგელოზს უნდა მიენდოს.
ჩემი სხეული სულს რომ დაშორდა,
მაშინ ვიგრძენი მე დიდი შვება,
და ყველაფერი სამოთხედ იქცა
და ბოროტება დამთავრდა ქვეყნად.
ჩემი ცხოვრება ახლა გრძელდება,
ჩავწვდი სიკეთის მე ასეთ მცნებას,
რომ ამ ქვეყანას სიკეთის გარდა
ვერ გადაარჩენს ვერც ერთი ევა.
უფლის წყალობა ჩვენზედა იყოს,
ღვთისმშობლის კალთა მუდამ გვფარავდეს,
და გაბრწყინებულ საქართველოში
გაბრწყინებული ხალხი ცხოვრობდეს.
|